Neil Gaiman kreeg als vijfentwintige vader het idee om een boek te schrijven over een jongen die wordt grootgebracht door de doden op een begraafplaats.
Hij schreef een hoofdstuk, maar merkte dat hij als schrijver nog niet klaar was om het boek te schrijven.
Tien jaar later pakte hij het idee weer op, maar weer ging het hem boven de pet. Hij gaf het idee zelfs aan zijn vriend Terry Pratchett, die het idee ook gebruikte, maar niet zoals Gaiman in zijn hoofd had. Het idee bleef dus bij hem.
Nog eens tien jaar later, inmiddels een gevierd schrijver, deed hij nog een poging. Op vakantie schreef hij een paar pagina’s. Maar weer vond hij het niet goed genoeg. Gelukkig was zijn dochter Maddy mee en die vroeg hem waar hij mee bezig was en of hij de pagina’s wilde voorlezen.
Na het lezen vroeg ze “what happens next?”. Dus schreef hij door en las haar voor. En elke keer vroeg ze “what happens next?”
Gaiman zegt zelf dat de kans groot was dat hij het boek weer aan de kant zou hebben gelegd zonder de vragen van zijn dochter.
En de totstandkoming van het boek raakt aan thema van het boek. Want ergens luisteren we naar geesten. Geesten van vroeger. Angsten van vroeger. De stem van je ouders op hun slechtste momenten.
Neil Gaiman was waarschijnlijk nooit de schrijver geworden zonder zijn zelfkritiek. Zelfkritiek heeft een hele belangrijke functie. Maar zelfs een gevierd schrijver heeft af en toe de vraag nodig van een kind.
Als je vastloopt, vraag je dan niet af wat de (imaginaire) kritische buitenwereld zou vinden van jou en wat je maakt, maar vraag je af waar het kind in jou nieuwsgierig naar zou zijn, of waarvan het zou dromen.
The Graveyard Book (Het Kerkhof) van Neil Gaiman is een prachtig boek geworden en overladen met prijzen, waaronder de Carnegie Medal en de Hugo Award.
Omdat een kind vroeg: “what happens next?”
_____________________________________________________
Meer weten over zelfkritiek? Geef je dan op voor mijn gratis mijmeringen via de mail: http://superblijvrij.nl/interne-criticus/
Of doe mee aan Superblijvrij met Zelfkritiek: http://superblijvrij.nl/superblijvrij-met-zelfkritiek/
